Net zoals half-Groningen zijn wij ook La Douce France ingetrokken. De Passat zag ik al weer met een staart tussen de benen langs de weg staan. De complete ‘tenterie’ bestaande uit eigenlijk alles wat ik ook in Helpman heb, maar dan mobiel en van campingkwaliteit, moet in de Passat sedan, of Limousine zoals Volkswagen deze versie noemt. Dat is een lastige 5-sterren puzzle en dit jaar moest er een Thule aan te pas komen om alles mee te sjouwen naar de Lanquedoc-Roussillion. Na ons eerdere debacle op Route Soleil, een slotje van de dakkoffer brak, heeft AVA mij verzekerd dat dit toch wel een ‘high-end’ koffer was. Enfin, het lukte!

Dan de routekeuze, of Parijs, of Luik. Parijs is altijd een verrassing en Clermont-Ferrand altijd zo’n geklim en geklouter. Dit jaar fijn, u kent het wel: Groningen-Maastricht-Luik-Metz-Nancy-Luxembourg (tanken)-Dijon-Lyon-direction Barcelona! Nog één keer linksaf en we zijn in Serignan-plage. Dan nog even doorbijten om de mobiele woning in elkaar te klussen, zonder-ruzie, en relax!

Wat mij zo bleef ’verrassen’ was enerzijds de tol en anderzijds de sportieve overheidsborden wanneer je een flitspaal nadert. Althans, op de Péage! En ja hoor, binnen een kilometer, staat er weer zo’n grijsgele fotokast. Een voordeel is de bak op ons dak die ergens bij 140 enorm begint te gillen. Los hiervan hoef je dus geen bon te krijgen op de tolweg. Even later, bij het verlaten van de tolweg, reed ik de befaamde drie kilometer te hard en we stonden letterlijk in de schijnwerpers. Zonder aankondiging! Daar heb ik blijkbaar (mede) de tol voor betaald.

Die Fransen zijn best sportief en flitsen niet zomaar, als je er maar voor betaald …

Hans Schieving
Manager Commercieel Bedrijf
Univé Noord-Nederland
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.